Göta kanaal naar beneden

maandag 2 juli – woensdag 4 juli

De wind op het Viken meer is niet helemaal wat we gehoopt hadden. Verder dan motorsailing komen we niet. Dan komen we bij de eerste sluis naar beneden. Deze is handbediend en het hoogte verschil is 20-30 cm. Dat stelt niet zo veel voor. Het stuk daarna is erg mooi met hele smalle geultjes tussen de rotsen en bomen. We stoppen uiteindelijk bij Jonsboda. Een kleine haven waar verder niet veel is op een cafeetje na en een kleine camping. We bespreken wat we verder gaan doen. Wij moeten naar Karlstad in het noorden van het meer om naar de koppeling te laten kijken. Als het goed is gaat deze vervangen worden. De Goelyo gaat naar het zuiden van het meer.

De volgende 16 sluizen doen we in één dag, samen met een ander Catalina. Ze zijn zo vriendelijk om ons voorop te laten gaan in de sluis. Dat is voor ons een stuk eenvoudiger. Zij zijn met drie volwassenen en vinden het extra werk bij de dubbele sluizen als je als tweede ligt geen probleem. Iets over vier zijn we in Sjotorp. De tweede haven ligt vol, dus we blijven in de eerste haven liggen, drie sluizen voor het einde van het kanaal. In Sjotorp is elke Zweed, die kan, voetbal aan het kijken. En aan het gejuich kunnen we horen dat ze voorkomen en uiteindelijk winnen. De Zweden zijn blij, maar toch iets minder uitbundig dan in Nederland.

In Sjotorp is niet echt een goeie supermarkt. Alleen een over-priced mini supermarktje. Gelukkig hebben we voldoende voorraad, ook voor de volgende dag.

Op woensdag gaan we om half negen voor de sluis liggen, om de eerste te zijn. We moeten na de sluis nog 38mijl, vandaar dat we zo vroeg mogelijk willen gaan. Om kwart voor 10 zijn we door de laatste drie sluizen en gaan het meer op. De wind staat dan nog pal van voren, maar na twee uurtjes gaat ie draaien en kan het zeil op. Op AIS zien we ineens een andere Nederlandse boot, die ook vijf jaar geleden naar St-Petersburg mee was, de Blacq-out. Sebas stuurt ze een berichtje en ze blijken ook naar Karlstad te zijn. Ja, ook al zijn we in Zweden, de wereld blijft klein. Als we 3 mijl voor de ingang van Karlstad zijn blijkt dat ook de monteur met wie we de volgende dag een afsprak hebben vlakbij aan het zeilen is. Hij belt omdat hij de mail heeft ontvangen waarin we aangeven dat we vandaag aankomen. Als we een half uurtje later in de haven aankomen staat hij al op de stijger te wachten