Göta kanaal naar boven

maandag 25 juni – zondag 1 juli

Maandag vertrekken we richting Mem om het kanaal in te gaan. Daar is ook meteen de eerste van 58 sluizen. Daarvan gaan er 38 naar boven en 20 naar beneden gezien vanuit Mem.

Na aanmelding kunnen we gelijk de sluis in. Dat is even wennen, waar moet wat aan vastgemaakt worden. Gelukkig worden we nog een beetje geholpen. Tot Soderkoping hebben we drie sluizen en het valt eigenlijk reuze mee, als je eenmaal weet wat je moet doen. In Soderkoping blijven we liggen. Het is een mooi plaatsje met een oud charmant centrum. Jules is vandaag jarig en trakteert op een etentje bij een tapas restaurant. Het is verrassend goed.

De volgende dag door naar Norsholm. Het plaatsje is niet heel bijzonder, maar we liggen prima. De volgende dag moeten we de sluis met spoorbrug door en we gaan er al op tijd voor liggen. We kunnen de eerste opening (9.02) mee. Daarna het meer over naar Berg. Bij Berg is de meeste bekende trap van sluizen. Zeven achter elkaar. Bij aankomst kunnen we gelijk naar boven. Het duurt bijna twee uur om boven te komen. Door de hitte gaat het allemaal wat langzamer. De haven van Berg is vrij groot met mooi uitzicht. De volgende dag gaan we weer verder met acht sluizen, die elkaar snel opvolgen. Voor het eerst liggen we met andere boten in de sluis. Dat gaat verder prima, maar omdat er ook een motorboot voorop ligt duurt de schutting langer. Wel krijgen wij als grootste schip de volle “laag” te verduren. Ze sturen de sluis opening namelijk vol op ons. We stoppen bij Borensberg.

Na Borensberg gaan we het meer op. Na het meer is een trap van vijf suizen. In eerste instantie zouden we drie uur moeten wachten, omdat er eerst naar beneden geschut wordt en er om 12u een passagiersboot komt. Na een half uurtje komen ze melden dat we toch nog naar boven kunnen voor de passagiersboot. We gaan in 43 minuten naar boven…en persoonlijk record. Precies om 12u zijn we boven en de passagiersboot kan direct de sluis in varen. De bruggen naar Motala openen allemaal vrij snel, alleen op de spoorbrug moeten we een kwartiertje wachten en dan zijn we in de haven. Het is nog vroeg en we gaan een baan van 9-holes lopen. De golfbaan is niet ver en goed te fietsen. De baan die we lopen is interessant.

Motala is een leuk stadje en we blijven daar een dagje liggen. De American Power Tour is neergestreken. Dat houdt in veel slippende banden en motorgeweld. En een concert van een band wiens naam ons onbekend is gebleven.

Zondag steken we met halve wind het meer over. Als we bij Karlsborg komen is de brug net voor onze neus dichtgegaan. Het blijkt dat ie maar eens per half uur opent. Hadden we toch even gas moeten geven. Nou ja, een half uur later vinden we een plekje aan de zijkant bij de boeien. De aangegeven diepte op het bord is 1,5 meter, maar de dieptemeter geeft aan 2,1. We liggen prima uit de wind en Sebas is weer op tijd binnen voor F1 en daarna gaan we borrelen bij de Goelyo, die aan de noordersteiger ligt. Morgen hebben we bij Forsvik de laatste sluis naar boven. We komen dan met ons schip op het hoogste punt allertijden. 91,8 m zijn we totaal met alle sluizen omhoog gegaan

Maandag: Bij de sluis van Forsvik moeten we even wachten met de wind van opzij. In de sluis is de zijwand niet glad, dus ze willen max 2 boten per keer shutten. Ook omdat het pas de tweede dag is voor de sluiswachter. De sluis is met 8 m wel relatief breed, dus de Goelyo past deze keer makkelijk naast ons. De route na de sluis is erg smal en met een muur waar je 4 meter vandaan moet blijven voor de diepte. Gelukkig maar één tegenligeer op het smalle stuk, die wat ruimte kan laten. Daarna gaan we het meer op.