we meet again

maandag 20 juli:
Gisteravond heeft Sebas een SMS gestuurd naar George, de Fransman die we in Crotone ontmoet hadden, om te vragen hoe het met hem gaat en waar hij zit. Toen wij 2 weken geleden op Elba zaten, was hij op Corsica en zouden we elkaar daar ergens proberen te ontmoeten. Door de mistral lukte dat helaas niet. Nu 2 weken en ook 2 mistrals later zijn we benieuwd hoe het gaat. We krijgen vrij snel een SMS terug dat hij in Rade d’Agay zit. Een baai 10 nm voor ons. Hij gaat vandaag naar Port Grimaud in de baai van Saint Tropez. We vinden het erg leuk om weer even bij te praten met George en besluiten dan ook vandaag naar Port Grimaud te gaan. Acht jaar geleden waren we hier ook al (zelfde vakantie als toen op Elba) en vonden Port Grimaud een erg mooie haven. De haven is een soort klein Venetië (of Almere ;-) met overal waterweggetjes langs de huizen.

We vertrekken vroeg in de hoop  een plek te kunnen bemachtigen in de haven, want dat schijnt vrij moeilijk te zijn. Om 10:00 bellen we alvast naar de haven maar helaas…(nog) geen plek. Als we om 12:00 aankomen bellen we nog een keer en kunnen dan wel een plek krijgen, maar dan moeten we  wachten tot 16:30. Ondertussen gaan we dan voor het strand voor anker.  Sebas duikt voor de zekerheid even naar het anker. Brrrr…wat is het water hier koud zeg. Amper 22 graden. Eenmaal aan boord roepen we George op via de marifoon. We krijgen hem te pakken en met een uurtje is hij ook bij de haven. Hij heeft alleen géén plek weten te bemachtigen in Port Grimaud en gaat naar Cogolin. De haven van Cogolin ligt pal naast Port Grimaud maar wordt door een rivier gescheiden. We besluiten ook naar Cogolin te gaan omdat het anders lastig wordt. Om 13:00 zien we hem aan komen varen en om  13:30 hebben we allebei een plek in de haven weten te bemachtigen. De haven is echter zo groot dat er een gratis Navette (zeg maar watertaxi) vaart. Erg grappig. Een keertje zwaaien of fluiten en hij komt naar je toe en brengt je waar je maar wezen wil in de haven. Franse havens zijn een stuk luxer dan de Italiaanse, voor de helft van de prijs!

‘s Avonds zijn we door George uitgenodigd om bij hem aan boord te komen eten. Het was erg gezellig en hebben veel bijgepraat. De mistrals waren trouwens erg fors en hij heeft 6 dagen stil gelegen. Wachtende op beter weer. Tussen de mistrals door was 1x een 24 uurs window waarbij de oversteek nog enigszins mogelijk was. Ondanks dit zei George dat het toch nog een ruwe tocht was. Dit horende zijn we toch wel blij dat we niet naar Corsica gegaan zijn.

Oh ja. We wisselen ook nog even de foto’s uit die we 6 weken geleden van elkaar gemaakt hebben. De foto die George van ons gemaakt heeft is echt een plaatje… 5uur  ‘s ochtends op weg naar Sicilie.